/////////////////////////////////////////////////

من به آمار زمین مشکوکم تو چطور؟

اگر این سطح پر از آدمهاست

پس چرا این همه دلها تنهاست؟

بیخودی می گویند هیچ کس تنها نیست

چه کسی تنها نیست؟ همه از هم دورند

همه در جمع ولی تنهایند

من که در تردیدم تو چطور؟

نکند هیچ کسی اینجا نیست

گفته بود آن شاعر :

هر که خود تربیت خود نکند حیوان است

آدم آنست که او را پدر و مادر نیست

من به آمار ، به این جمع

و به این سطح  که گویند پر از آدم هاست

مشکوکم   

نکند هیچ کسی اینجا نیست

من به آمار زمین مشکوکم

چه کسی گفته که این سطح پر از آدم هاست؟

من که می گویم نیست

گر که هست دلش از کثرت غم فرسوده ست

یا که رنجور و غریب

خسته و مانده و در مانده براه

پای در بند و اسیر

سرنگون مانده به چاه

خسته و چشم به راه

تا که یک آدم از آنجا برسد

همه آن جا هستند

هیچ کس آن جا نیست 

وای از تنهایی

همه آن جا هستند

هیج کس آنجا نیست

هیچ کس با او نیست

هیچ کس هیچ کس

من به آمار زمین مشکوکم

چه عجب چیزی گفت

چه شکر حرفی زد

گفت: من تنهایم 

هیچ کس اینجا نیست

گفت: اگر اشک به دادم نرسد می شکنم

اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم

بر لب کلبه ی محصور وجود

من در این خلوت خاموش سکوت

اگر از یاد تو یادی نکنم می شکنم

اگر از هجر تو آهی نکشم

 اندر این تنهایی

به خدا می شکنم به خدا می شکنم

من به آمار زمین شک دارم

چه کسی گفته که این سطح پر از آدمهاست؟

«سهراب سپهری»